Oh ik moet echt meer gaan bloggen! Maar ik heb het al zo druk in mijn hoofd met het verwerken van mijn levensverhaal. Dan moet ik alles nog mijn zus vertellen en vaak ook nog aan mijn moeder en zelfs mijn man mag weten wat er in mijn leven allemaal gebeurt. Tsja dan wil ik mijn blog nog weleens vergeten. Gelukkig heb ik niet al teveel lezers, dus niemand die ik echt teleurstel!
Want wat is er veel gebeurt sinds ik deze blog begonnen ben. 2011 was niet helemaal 'mijn' jaar en heeft van alles op zijn kop gezet in mijn denken terwijl er niet heel gek veel verandert is.
Ik heb een prachtige zoon gekregen die zich steeds meer ontwikkelt tot een echt (wederom wilskrachtig) persoontje. Een zoon die gisteren voor het eerst zijn bortsvoeding in wilde ruilen voor een fles. Ineens is hij een borst weigeraar geworden en dat voor een man. Maar goed dat is natuurlijk iets voor een blog over 2012. En tegelijk is deze zoon mijn enige manlijke eerstelijns bloedverwant geworden.
Eerst kreeg ik in april te horen dat mijn vader ziek was. De klap was best groot al zagen we elkaar niet zoveel. Maar er was hoop, er waren goede berichten en hij zou gewoon nog heel lang bij ons blijven. We hadden nog tijd om onze band sterker te maken, misschien juist nu hij ziek was. Hij had nog tijd om zijn kleinkinderen groter te zien worden en zij hadden nog tijd om hun opa te leren kennen. Maar het kon niet zo zijn. Mijn vader is veel pijn en leed gespaard gebleven, maar is veel te vroeg overleden aan een hartinfarct. Zo kwam er een leegte dit jaar en een sterk besef van (dat wat iedereen wel weet, maar liever vergeet) dat het zo over kan zijn. Dat mensen verdwijnen, dat dingen ongezegd kunnen blijven en dat ik het zelf ook weleens kon zijn.
Ook mijn allerliefste oma, bijna 101 is overleden dit jaar. Ze wilde het zo graag, maar zelfs met 101 was het voor mij nog veel te vroeg!! Toen ik klein was was ze in mijn hoofd al mijn lievelingsmens.En dat is ze gebleven. Nu is ze mijn lievelingsherinnering.
Verder raakte Ig zijn baan kwijt, maar kreeg ik er een leuke invalplek bij en zijn we niks tekort gekomen. Worden de meiden steeds groter en leuker. Gaat mijn huwelijk met grote ups en downs, maar vermaken we ons nog prima samen.
Al met al heb ik eigenlijk meer genoten dan gehuild, meer gewonnen dan verloren en heeft het leven nog heel veel moois voor mij in petto! We beginnen vol goede moed aan 2012!
